PhD’s, pitches en pingpong – een MOCIA PhD-Postdoc dag vol energie
Geschreven door Lianne Remie en Myrthe de Beukelaar
Vandaag was het tijd voor alweer de vierde editie van de jaarlijkse MOCIA PhD-Postdoc dag. Dit jaar vond het plaats in het mooie Maastricht. Voor de meerderheid van ons stond er dus een flinke reis op de planning, met als consequentie: vroeg uit de veren. Maar, wel zo eerlijk om de collega’s uit Maastricht ook eens te laten genieten van een thuiswedstrijd 😉.
Tussen 11.00 en 11.30 druppelde iedereen het MECC conferentiecentrum binnen. Daarbij was het even zoeken naar de juiste ruimte, anders kon je zomaar eindigen op het NOG congres voor oogheelkunde. Ook interessant, maar niet waar we voor kwamen. Onder het genot van een kop koffie en – uiteraard – een stuk echte Limburgse vlaai, kletsen we bij over de MOCIA avonturen van afgelopen jaar.
Vervolgens was het tijd voor de kick-off van vandaag: Een introductie over het Alzheimer Centrum Limburg van Sebastian Köhler, gevolgd door verschillende praatjes van PhD studenten en postdocs werkzaam bij het centrum. Erg interessant en zoals Esther Aarts het pakkend verwoordde: “Mooi hoe de gehele scope van het MOCIA consortium binnen jullie onderzoekscentrum uitgevoerd wordt”. Kay Deckers eindigde de sessie met een praatje over het Nederlands Dementie Preventie Initiatief (NDPI). Erg leuk om te zien wat er met lokale (en creatieve) initiatieven bereikt kan worden in de preventie van dementie!
Na de sessie was het alweer tijd voor lunch. Onder het genot van goed belegde broodjes, soep, en salades was er tijd om na te kletsen met de verschillende onderzoekers over hun projecten. Vervolgens kwam een ander welbekend onderdeel aan bod: Het updaten van het MIRO board, oftewel de planning per werkpakket. Dit gaf de mogelijkheid om afhankelijkheden binnen en tussen werkpakketten te bespreken, en eventuele pijnpunten voor te zijn. Hierna was het tijd voor een ‘active break’, aldus het programma. Je blijft tenslotte een leefstijl-consortium. We maakten een mooie wandeling over het Maastricht UMC terrein en omliggende parkjes. Heerlijk om even te genieten van de zon!
In de veronderstelling dat we onze ‘active break’ achter de rug hadden, kwamen we weer aan in de conferentieruimte. Daar bleek dat team Maastricht nog iets anders voor ons in petto had: Tafeltennis! En dan letterlijk tafel-tennis; de tafels waar we zojuist serieus aan gewerkt hadden waren omgebouwd in een ware tafeltennis arena. Dat resulteerde in een paar fanatieke potjes, vele rondvliegende balletjes (en af en toe batjes), én een verbeterde bloedsomloop.
Na deze intensieve work-out was het tijd voor pitches van de MOCIA PhD’s zelf. Ieder had een korte presentatie voorbereid, met daarin de nieuwste resultaten en/of onderzoeksplannen. Er kwam zelfs al een eerste PhD proefschrift samenvatting voorbij. Het was leuk en inspirerend om te horen waar iedereen mee bezig is geweest. En uiteraard een goede gelegenheid om vragen te stellen en elkaar te voorzien van feedback.
Sebastian Köhler nam ons daarna mee achter de schermen van zijn academische carrière. Hij begon met een blik op zijn indrukwekkende CV en LinkedIn-waardige prestaties – een subtiele show-off – om die vervolgens meesterlijk te relativeren. Achter elk succes schuilt immers vaak een verhaal van afwijzingen, frustratie en doorzettingsvermogen.
In een openhartig betoog deelde hij zijn lessons learned – van jezelf blijven en omgaan met teleurstellingen tot opportunisme en het vinden van je niche. Inmiddels is hij weliswaar professor, maar zoals hij het zelf met een knipoog verwoordde: “not the end of the road… but the car is a bit more comfortable.”
Op een spontane noot voegde Arienne de Jong (Next Food Collective) haar eigen ervaringen toe, waarmee ze liet zien dat een carrière als wetenschapper vele vormen kent. Met genoeg stof tot nadenken, sloten we de dag af met een ontspannen diner bij SAAM. Kortom, een PhD-Postdoc dag om met plezier op terug te kijken!
